günlerdir rengi ruhsarı kaçan bloguma azıcık renk gelsin...hayat devam ediyor gibi sığ söylemlere sığınmak istemiyorum...hayat öncesinde de sürüyordu...şimdi de sürüyor...ömrü olanlar için sonrasında da sürecek...dilerim iyiliklerle,güzelliklerle sürsün gitsin işte...
ben içim darlandıkca,canım sıkıldıkça atölyeme çıktım...debelenip durdum kumaşların arasında..neredeyse onlarca çanta diktim ben bu ara ...belki de hiç bu kadarını bir arada dikmemiştim.
dikmediğim zamanlarda da kumaşlarımı düzenledim...son zamanlarda izlediğim kasvetli sahneleri de böylelikle dürerek yerleştirdim zihnimin dehlizlerine...
bilemiyorum...ne zor bi yazı oldu böyle....
Kayıtlar
6 yorum:
canım benim.. çok haklısın bir yerden başlamak lazım değilmi.. üretmeye devammm... bende şimdi yayın girdim ve geldim baktım senin yazıya öylesine :) o zaman ben gidiyorum böylesine :)
Zor günler be Leyyacım...
İyi sen gene birşeyler dikebilmişsin, ben ancak bugün el atabildim, canım çekmeyince birşey üretemiyorum ki :(
inş senin bu güzel kumaşlarından yayılan pozitif hava VAN şehrimizinde renkleri olur gri tozlardan uzak.....
öpüyorum canım
Ben de gönlüm yorgunken ve üzgünken hep düzenlemeye veririm kendimi... Dediğin gibi sanki onları düzenlersek hayat da düzelecek, herşey yoluna girecek gibi...
Hayatı, direnmeyi, ayakta tutan gücümüzü ve inancımızı terketmemek lazım. Sen en iyisini yapmışsın.
Bir yerde devam etmek zorunda kalıyor insan, gönül bazen çok görüyor kendine bunca dert içinde devam etmeyi ama..Dediğiniz gibi çok zor, bir daha yaşamamayı umut etmekten başka da yapacak pek bir şey yok..
Yorum Gönder