biraz da ev tekstili!

sonunda evimin kadını olmaya karar verdim,deeermişim.şaka şaka:) geçende öylesine oyalanırken birden aklıma ev hanımlığım geldi .artıkları döktüm önüme, amaçsızla birleştirdim irili ufaklı parçaları.bişi yaparım ben bunla ki, deyip yarım işlerin üzerine attım ,sonra içim rahat etmedi, gittim aldım tekrar ve yastık yaptım,rahat ettim. kısa bir süreliğine tabii... evde buldugum bir yastıgı içine tepip koltugun üzerine attım ama öyle tek başına kalması canımı sıktı bu kez de.o gün bugündür onu o köşede bir başına gördükçe gıdıklanıyorum ama bir tane daha dikmeye de yanaşamıyorum bir türlü.zaten yeterince kalabalık olan kafa gündemime bir yük daha eklendi anlayacağınız.(insan kendine dert aramayagörsün:)

aslında bu huysuzluğuma en büyük sebep  tatil tatil diye ayyuka çıkıp ardından yaşadıgım fiyasko olabilir (kesin o, kesin !ben biliyorum :)sen paletlere kadar herbişeyi al,ayarla,hatta blog postlarını bile hiç olmadıgı kadar düzenli  hazırla...arefe günü sahurdan sonra yola çık .baştan meymenet yoktu zaten,yollarda bir trafik!oruç ağız 8 saatte Gelibolu'ya ancak ulaştık, oradan da Kabatepe'ye...artık sona yaklaşmış olmanın heyecanı ve mutluluğuyla kuyruga girelim dedik .o ne!!!marsupilami gibi  mübarek,git git bitmiyor :).4-5 km kadar gittikten sonra ancak kuyrugun sonun bulduk ama Gökçeada'ya geçmemiz 18 saati bulabilirmiş!beklenir mi 18 saat kuyrukta,bastık geri döndük  tabii...

tahmin edersiniz ki, giderken gülümseyen dudaklar, dönüş yolunda sarkmış ,neredeyse çenelerimize değiyordu,hele de benimkiler!itiraf ediyorum kocaman çerçeveli güneş gözlüklerimin arkasına saklanıp epeyce ağladım.bayramın 3 gününü köyde sarkık dudaklarım ve pörtlek gözlerimle birlikte hayata küskün bir şekilde geçirip nihayet İstanbul'a döndüm.böylece bu seneki tatil ümitlerim Kabatepe iskelesinde denize dökülüp gitti.bak yine yavaştan sarkmaya başladı dudaklar bende:)

işte böyle.sıkıysa şimdi mevzuyu tekrar yastığa bağla.

tabii ki bağalayamayacağım:)
en iyisi gideyim ben:)kalınız sağlıcakla...