nasıl etkileniyor insan...kabullenmekte güçlük çekiyor...neredeyse bir haftadır bizimleydi...düne kadar da gayet iyi gönüyordu...biz sağlığına kavuşunca ondan ayrılmanın zor olacağını düşünürken,hatta acaba onu nerede salıversek hesapları yaparken o başka alemlere uçtu gitti...en düşündürücü kısmı ise hiç bir sorumluluğu olmayan bir hayvanın bile canını teslim ederken yaşadığı parişanlıktı ...o halde bunca sorumlulukla donatılan ben öte aleme ne halde gideceğim acaba diye düşünmeden edemedim doğrusu...öyle ya hayat sadece dünya hayatı değil ki...
insan hep zevkten örmezmiş...bugün de bunu öğrendim...
Kayıtlar
10 yorum:
Herkesin ölümü kendi renginde olurmuş... değil mi leyyam?
Acısız, sızısız, çektirmeden, uyku gibi ölüm olsun yeter ki nasipte.
Güvercinine üzüldüm, ne de olsa can.
Zaman var ya o zaman, herşeyi kapatan, örten, üzüntüleri söndüren o zaman... o yine devreye girecek.
Acıtacak, geçecek işte herşey gibi.
Senin ağrı sızılarından ne haber? Kendinden biraz haber versene hapçı leyya :) Yükseklerde havalar nasıl?
:(((((((üzüldüm.
onunda misafirliği bukadarmış leylam. gerçek evine kalbinde büyük bir mutlulukla gitmiştir eminim. sizi tanıdı sizler tarafından sevildi itinayla bakıldı. örgünün ilmeklerine anısını bıraktı unutulmamak için.
sevgiler canım
merhaba leyya hanim oncelikle guvercininiz iin uzúldum :( ne soylenir bilemicem..
blogunuzu ikigundur takipteyim incelemkteyim blog blog gezerken farkettim sizi veee coook guzel isleriniz var bayildim resmeeen ellerinize saglik gercekten hepsi birbirinden guzel Allah guc kuvet versin bizde bu cicleri gormee devam edebilelim insallah. anladigim kadariyla bi rahatsizliginiz var ama ta net anlayabilmis degilim gecmis olsun umarim en kisa zamanda duzelir hersey yoluna girer..
birde benim size sormak istedigim bisiy var bu islerden hic anlamam ama denemk istedim Sizin bu cicilerinizi gorunce izniniz olursa tabi :)) bu kaliplari cantalarin uzerinde ki o guzel kizlarin kuslarin ciceklerin boceklerin kaliplarini nerden temin edebilirim ?? simdiden cok tesekkur ediyorum.. ARZU
çocukluğumda yine denizlide yine bu mahallede sokağın başındaki 2. katta oturduğumuz evde bir gücercin besledik. sabahları bırakırdık onu abimle uçsun diye akşam olmadan gagasıyla cama vururdu ayakkabığı ona yuva yapmıştık tıpır tıpır yuvasına girerdi birgün uçtu gitti bir dahada dönmedi sabahın bu erken saatlerinde gözlerim bir başka buğulandı..
renkler hüznünü dile getirmiş sanki...
çok üzüldüm, insan nasıl farkında olmadan bağlanıyor değil mi? ailesinden bir parça oluyor sanki..
canlı her varlık için üzülen,iyi yürekli leyya,bazen nasıl zorluyor yaşadıklarımız bizi.gözlerim doldu yazını okurken.çoğu insan böyle merhametten,hayvan sevgisinden uzak yaşıyor ki.sevgiyle kucaklıyorum.
üzüldüm :(
ÜZÜLDÜM GERÇEKTEN :(
biriinin gözlerinin önünde kaybetmek çok acı bu her kim olursa olsun...
bir canın son bulması çok acı:(
bende üzgünüm .........
Gerçekten çok etkiliyor insanı.Oda bir can taşıyor.
Üzüldüm:(
Sevgiler...
Yorum Gönder